Het Knoppenmonster: Internet, een fenomeen met twee gezichten

Door onze gastcolumnist.  

Internet: de digitale snelweg waarvan niemand eigenaar is. En ondanks het feit dat er geen eigenaar is, gaan de ontwikkelingen van de technologie op Internet razendsnel. Dit komt doordat een aantal bedrijven intensief samenwerken. Het gaat om W3C (WorldWideWeb Consortium), IETF, IESG, IAB, ISOC en IANA. Ook de Amerikaanse overheid en bedrijven in telecommunicatie, satellieten, netwerken enz. dragen een steentje bij.

Dagelijks ervaart u het gemak van Internet. Mensen surfen, chatten, mailen en registreren er lustig op los. Men geneert zich niet om (alle) privégegevens op het Internet te zetten, soms inclusief foto’s of filmpjes die niets aan de verbeelding overlaten. Al deze vrije informatie-uitwisseling heeft helaas ook een keerzijde. Niet alles kan open en bloot op Internet gezet worden, immers grotere zakelijke instellingen surfen ook op Internet. Als blijkt dat uw op het .net geplaatste informatie schadelijk blijkt voor de onderneming waar u werkt, dan is dit reden voor ontslag. Ook ouders dienen hun kind beter te beschermen tegen – en te informeren over – Internet. Immers, alle gegevens blijven voor altijd circuleren op Internet. Weet u wat men in de toekomst doet met al die overvloed aan informatie en wie dat doet?

Het verloop van de ontwikkeling en de gevaren van Internet zijn de volgende:

1. Toegang tot Internet is laagdrempelig en voor iedereen toegankelijk. Eerst (web 1.0) bepaalden de dotcom-bedrijven wat op het Internet gepubliceerd werd. De gegevens konden worden gecontroleerd en het desbetreffende bedrijf of de site- eigenaar was verantwoordelijk en dus ook aansprakelijk voor de inhoud.
2. Tegenwoordig (web 2.0) is iedereen betrokken bij het proces. Men voegt zelf informatie toe en wisselt via zakelijke, vrienden- of andere sites en media als Twitter informatie uit. Soms gebeurt het dat iemand de identiteit van iemand anders aanmaakt en misbruikt op Facebook of Twitter met fictieve informatie. Dit valt niet recht te zetten en helaas, de informatie blijft altijd circuleren. Een bijkomstigheid is bovendien ook nog dat de nationale en internationale wetgeving verschilt. Als veel kennis en informatie op een punt is gebundeld zoals het geval is op bijvoorbeeld LinkedIn en Hyves, dan wordt het al helemaal moeilijk. De vraag is hoe gaat het bedrijf met deze informatie om en wat gaat men ermee doen en hoe betrouwbaar is de informatie eigenlijk die op Internet staat?
3. De toekomstige stap (web 3.0) zou kunnen zijn de mogelijkheid tot bijvoorbeeld profiling van data en beeldmateriaal. Dit wordt vergemakkelijkt door gebruik van één groot, centraal platform (door gebruik van cloudcomputing: een paar servers verspreid over de wereld) waarop veel websites samenkomen en waarbij het gebruik van lokale servers totaal overbodig wordt gemaakt. Alle op Internet bekende persoonsgegevens kunnen op een snelle en makkelijke manier aan elkaar worden gekoppeld zodat een aardig (doch incompleet) beeld ontstaat van personen. Selectie op kenmerken is een fluitje van een cent. Het Internet is genadeloos, alles blijft bewaard. Een keer fout is altijd fout. De individuele burger heeft geen zeggenschap over de vernietiging van de door hemzelf op het Internet ingevoerde privégegevens. Voorts is hier evenmin sprake van wetgeving die de argeloze burger beschermt. Een marketingmachine zou gegevens kunnen opkopen, waarna u wordt gebombardeerd met een overdaad aan aanbiedingen en kansen.
4. De laatste stap is het tweede en ware gezicht van Internet: waar alle kennis is verzameld, daar ligt ook de macht. Nu zijn het een handvol toonaangevende bedrijven die zich gezamenlijk bezighouden met het ontwikkelen van het platform. Door de vrije markt economie zal dit aantal sterk verminderen. Daarom is het wenselijk, de belangen van de individuele burger en de problematiek rondom een centrale database wereldwijd op een wettelijke manier vast te leggen waarbij de privacy en de bescherming van de individuele burger prevaleert boven economische belangen.

Wederom stellen wij de vraag: wat is het doel en heiligt het doel de middelen? LinkedIn is inmiddels beursgenoteerd!